Matige bendeleden wissen mijn verleden.

Beroofd? ach jongen toch. Nee. Niet beroofd, maar bij ongelijk mijn geheugenkaart geformatteerd. Dat betekent dat alles weg is mama, en dat je het niet meer tevoorschijn kan ´toveren´. zelfs ik niet mama. Ja mama ik kan niet alles met de computer. Ja mama vergeleken met jou mama. Ja dan wel. Maar niet alles. DONDERS. Echt flink veel ook, bijna een gig, (750 fotos en filmpjes mama) gelukkig had ik van de eerste 400 nog de belangrijkste op internet gezet. Maar alles van Encarnacion tot San Rafael is kwijt (zes dagen waaronder uitgaan in argentinie en in het bos dat tirol heet) vervolgens had ik 250 fotos gemaakt in het nationaal park, die staan gelukkig nog op de harde schijf daar dus die kan ik terugkrijgen. En dan nog de fotos van de duitse kolonie en uitgaan aldaar, en de zatte filmpjes aldaar, en de fotos waar ik wacht op de bus naar Ciudad del Este, en in Brazilie en in Argentinie en de filmpjes van neusberen.) De schade is te overzien, dat wel. 

 

Wat nog belangrijk was, is dat ik Sergio de duitse descendent, een vriend van de Duitse met wie ik in Bolivia heb gereisd, en vlakbij Encarnacion in Hohenau, een duitse kolonie woont. Heb ontmoet. Hij was in de buurt, dus met hem wat gedronken en gezwamd in een park.

 

Zal maar stroef wat vertellen over San Rafael, basically ben ik met de bus naar San Rafael gegaan, en heb daar twee volle dagen met een vlindernet de zaak onveilig gemaakt. en 250 fotos genomen. Ik sliep in een hangaar, in een tent. voor 1,50 per nacht. Dan moest ik nog mee eten voor 6,00 per dag. Euros he. Nou ik kreeg de lekkerste zaken, goeie koffie, wijn, huisgebakken brood, huisgemaakte jam, honing van de bijenkast, mandarijnen sinaasappels avocados en nog iets citrusachtigs en grapefruits uit de tuin, zelfgeslachte koe, en kaasje. man man man. De beste plaats om lang te blijven omdat je niet meer dan 7,50 per dag kan uitgeven, en goed en gezond te eten krijgt. en de hele dag kan chillen in de natuur.

Het paard van de zoon, had een ongeluk gehad, tijdens het opstaan met de buik langs een schroef gekrast, en een wond van 40 centimeter. Die flink was gaan ontsteken en dus kwam de dierendokter. Die maakte de wond schoon, (zeg maar een gat in de huid van de buik was het, het buikvlies was nog intact gelukkig.) met pure alcohol, bijna een halve liter, alle puskorsten weggewassen, en alle pus en bloed uit de wond (je kon je hand erin steken.) toen maakte hij lager in de buik een sneetje, en stak een plastic slangetje door de snede en dan door de wond weer naar buiten, dus nu had hij een slangetje dat in en uit de buik kwam. slangetje in een cirkel gemaakt, en vastgemaakt. Toen kleine gaatjes in de slang gemaakt, zodat het vocht de flank kon verlaten, nog ff schoongemaakt en klaar was de operatie! Het mooiste was om het paard te laten vallen, de twee voorpoten stevig aan elkaar, en dan achter de rechterachterpoot langs en een flinke ruk geven. het paard zal willen corrigeren met de voorpoten, en dat kan niet. Dan moet je snel op het hoofd gaan zitten, zodat hij zich niet kan oprichten en je hebt een paard gevloerd!

Ook had ik de zoon, van 22, geholpen met het verplaatsen van 2 bijenkasten. Het waren de agressiefste bijen die hij had, en moesten naar een veiliger plaats. Je kan de kast afsluiten, met een plankje en plakband, en het was koud en nacht, dus veel gevaar was er niet. Er lag een golfplaat op het dak om het hout tegen regen te beschermen. Bleken er dodelijke mieren onder de golfplaat te huizen, van 50 steken kan een volwassen man bewusteloos raken. Die mieren woonden daar omdat het wel lekker warm was tegen de bijenkast, en omdat ze honing wel lekker vinden. Donders. Spuitbusje der bij en afmaken die handel. Zo lelijk, het leek wel zenuwgif, ze begonnen helemaal te shaken en spast machen. (Hij begreep men grap niet, uiteraard) EN toen de kasten verplaatst, plankje weggehaald, en rennen maar, want boos waren ze, die bijen!  

 

Wat daar ook kan is duits spreken. De owners zijn al 29 jaar in paraguay, uit zwitserland gekomen. Beetje dat laffe accent naboeken, man he SchwiezerDuutsch, een dialect van daar is echt een soort Fries, lastig lastig. Als die gast spaans sprak leek het net fries zo lelijk was het. Maar super aardige mensen, en de zoon, die hier geboren is, heeft een paraguayaanse vriendin, en ze gaan in Zwitserland wonen 5 jaar. Vandaag vliegt hij, en zaterdag zijn laatste feestje, (gewoon uitgaan) in Hohenau, een Duitse kolonie langs de main route naar Ciudad del Este. Of ik mee ging. Beter wel. Wij daarheen en een hotel voor mij gezocht, blijkt dat mevrouw de owner er niet was, want haar dochter was een kandidate bij de miss Hohenau verkiezing. Ik kon mijn tas zo lang wel in de kamer van de jongen die mij te woord stond (hij werkt en woonde in het hotel) laten. En als ik over 2 uur terug kwam kon ik wel een kamer krijgen. Wordt vervolgd.

 

Ik naar dat feest, wil bier zoeken, en loop aan tegen Sergio. De Duitse descendent. Stroef toeval want hij zou naar Posadas gaan om uit te gaan maar hij ging niet. EN hij zag mij, en ik hem niet. Maarrr dat was tof, wabt mijn zwitsersparaguyaanse vrienden waren eerst nog naar huis gegaan, om wat te regelen, en ik moest mij nog 3 uren vermaken zonder hen. Maar met Sergio dus. Bier. Nee dat kon nog niet, pas na de uitreiking van de prijs. Zucht. Wij kijken, mooie meisjes wel. Maar nog steeds geen bier. Komt de uitreiking: uhm 4 van de negen meisjes hebben hetzelfde aantal punten dus er komt een rematch. Gelukkig kwam dat buiten niet door, en werd het bier verkocht. Dat was fijn. Wie er won weet ik niet. De rest van de nacht gedanst en gedronken, en duits gepraat, omdat Sergio mijn perfecte Argentijnse accent niet verstond. :D

 

Kom ik in men hotel, was die gast er niet, nou hij had de sleutel klaargelegd, dus ik men matrasje uitgerold en de wekker gezet, want de volgende ochtend wou ik ontbijten in ciudad del este, lunchen in foz de iguazu, en avondeten in puerto iguazu. Paraguay Brazilie en Argentinië, in die volgorde. 3 uurtjes geslapen en om 9 uur opgestaan. Niet wakker gelegen. Met een kater zo groot als een flinke jaguar, en twee oogjes zo groot als koreaanse naar de weg gestrompeld, om de bus te pakken. Er gaat er één elk uur. Zondag ochtend. Gelukkig was het mooi weer. 40 minuten gewacht. Bus kwam niet.  Even naar binnen bij een pompstation om water te kopen. kom naar buiten. En de bus reed op dat moment niet langs, want hij reed namelijk 2-3 momenten eerder langs. Ik kon hem nog wel zien wegrijden in de verte. Dat wel. Maar dat bood mij op dat moment weinig voordeel. Donders nog maar 50 minuten gewacht en toen op de traagste bus in tijden gestapt. Kom ik om 1430 eindelijk in Ciudad del Este aan. Ontbijten dan maar. In het spaans is het mooier. Ayunar betekent ´vasten´ (hoi merijn, hoi marc) en Desayunar betekent ontbijten. ontvasten dus. Hotseflots. yoghurt kan heel lekker zijn. Toen de bus naar Brazilië gepakt. Met een flinke tas de bus in, en een kaartje gekocht. Nou ja, kaartje betaald, het kaartje zelf kreeg ik niet. bombombombombom over de brug naar brazilië. Paspoortcontrole. Komt een andere bus om ons verder te brengen. Kaartjes graag. Ja die heeft die gast niet gegeven. Dan kan je ook niet reizen. Of je moet een nieuwe kopen. Ik: ja gast, iedereen hier weet dat ik ook op de bus hierheen zat en dat ik betaald heb, hoe denk je dat ik hier gekomen ben, zwemmend? Ben ik nat? NEE!

...

Kaartje gekocht jandorie, wat denkt die snotaap weet hij wel hoe oud ik ben.

Hamburgertje gegeten bij wijze van lunch. Het duurde 3 dagen voordat hij klaar was, maar toen had ik ook een hamburger. De lekkerste in tijden! Busje gepakt naar Argentinië.

bombombombombom over de brug naar Argentinië. Met een Argentijn gepraat en gevraagd naar een toffe plek om te overnachten. Daarheen gegaan, die plaats wordt gerund door een stel, twee jongens van in de 20. Zo lachen om met die twee te hangen en mate te drinken, eindelijk argentijnen! Dat is toch wel de vetste plek, na Bolivia Peru en Brazilië. En zo mooi hoe die ene jongen zn sigaret vasthield en zuchtte en lachte, echt toffe gasten. Daarna een fiks lekkere tortilla gegeten in een restaurantje. Met een toffe ober in vest en vlinderdas, terwijl de tortilla en sprite samen me 2 euro kostten. Stijlvol stijlvol. Ben maar gaan slapen daarna, was best wel gaar. Volgende morgen relaxed wakker geworden. 9 uur, beetje te vroeg vond ik, maar een douche die tot mijn verbazing warm werd, (welkom in Argentinië waar de beschaving al wél is aangekomen) en een ´Koffie. Met cake´ later kon ik er tegenaan, en de bus naar Park Iguazu genomen. In dat park zijn de hoogste watervallen van de wereld. De grootste zijn de Niagara vallen. Of andersom. ´I´ betekent water en ´Guazu´ betekent groot in Guarani, de lokale indianentaal. Tegen twee New Yorkers aangelopen, die wonderbaarlijk werelds zijn, voor Amerikanen, maar toch net niet. (Ik zei dat dokters in argentinië AIDSpatiënten met drie paar handschoenen aanraken omdat de paus zegt dat het HIVvirus door hele kleine gaatje in latex heen kan.  Does AIDS pass through latex? No it doesn´t. Yes it does though!?) En wat met hun geëmmerd. Het is best wel een toffe plek trouwens, met neusberen en water en zo, maar de grootste waterval was onbereikbaar omdat hoog water de boardwalk erheen van bovenaf onzichtbaar maakt. Dat was jammer :(

maar meteen een excuus om ooit terug te keren.

Toen nog langs het Sheraton, om de Hollandse uit Posadas op te zoeken. Ze werkt daar, 5 sterren had die plek :P Fijn afgesproken om uit eten te gaan, ga ik zo heen dus. En nog een ander pad gelopen, en tegen een Canadese aangelopen. Zij studeert spaans in Buenos Aires en heeft daar een appartement. Ohja de ene New Yorker studeert ook in Bs As en woont daar. 2 adressen meer om langs te gaan :) De Canadese houdt trouwens ook van vogels, dat is hoe we te spreken kwamen, ze had een verrekijker in de hand haha. nu moet ik van het toilet gebruik maken dus ik brij er een end aan. Of brei. Ik ben niet zo goed in Breien dat is voor oude mensen, en voor maria, maar brijen kan ik goed. Ga ik nu doen.

 

Homies for life, Argentinië de gekste!

 

Later, Martijn

 

 

 

 

Maar n Asuncion, passeren avonturen van dagen of uren.

`Taxi meneer?`
nee ik zoek hier wel iets. om te slapen. ik was best wel moe toen ik eindelijk aankwam in de Paraguayaanse hoofdstad. Goedkoop hotelletje gezocht, en maar wat te eten gaan zoeken. Verdacht lekkere worstenbroodjes, een banaan, en twee uur gezwamd met een politiejongetje van 20 en een pistool. Over zijn land, over mijn land, was prima! Ik wou net men hotel weer inlopen, toen drie mannen naar me floten. nu ben ik dat niet zo gewend van mannen, alswel van vrouwen. maar ik kón ze niet negeren... Ik erheen, snel men trouwringweggemoffeld, hoopvol: wat is er?

...

Of ik bier voor ze kocht. ...
Je moet je voorstellen, dat een wildvreemde op een terras je aanroept en zegt: Hé vriend! koop je geen bier voor ons? Nou ja, biertje gekocht en even gepoold, mooi man, lowlifertjes, zegt die ene: hoe laat is het. ehm 2300. je ziet hem moeilijk kijken, denkend aan hoe hard zijn vrouw hem er met de koekenpan van langs gaat geven als hij dronken en laat thuiskomt. ´nog één biertje´ zegt ie. IK heb die niet gekocht he de ene. Dat deed ie zelf.

Beter slapen, en lekker ontbijten de volgende ochtend met eindelijk weer Dulce de Leche. (Argen ``Dulce de Leche`` Tinië is hier 30 km vandaan.)
Bus naar het centrum genomen, beetje de regeringsgebouwen en monumenten en zo bekeken. Asuncion is echt in 1531 al gesticht. De ziekste Volkswagen hippiebus gezien, op sterven na dood. Even naar het spoorwegmuseum geweest. Ze hadden hier in 1854 al een rijdende stoomtrein, (op hout). In een internetcafe geëmmerd, ze hadden daar niet eens Internet Explorer, de link naar Mozilla Firefox heette ´internet´.
Ik wou net de zonsondergang in het park gaan checken toen een vrouw me waarschuwde dat ik moest maken dat ik wegkwam, vóór de zon onderging. ´Want zie je die kinderen daar? Die zitten naar jou te kijken!`
ik kijken en ik moest haar gelijk geven, dus maar weer weggesneakt, in het oog van de politie zoveel mogelijk. Ik ben niet gauw bang, maar ook niet dom. Kroketje gescoord. Matig matig smaakje maar het gaat om het idee. En lekker atmosfeertje op het dakterras. Nog even naar beneden waar de kansloze bar en pooltafel was. Sinasappeltje gegeten. Een flesje rietsuikerwhiskey gekocht als aandenken. 450 ml voor 30 eurocent. 

Het is nog steeds dinsdag. Kan je hier uit op dinsdag? vraag ik aan alberto, de man die het bier brengt. Jawel, als je de taxi betaalt kan je wel met ons mee. zucht. ok dan, uiteindelijk ook nog vrij wat drank betaald, en een halflaffe avond gehad, met matige muziek, en domme mensen. Maar leuk om te weten dat je beter niet met sommige lui op stap moet, omdat het saai is.  

Slapen tot de zon komt, en iets daarna.

 

Zo de volgende dag maar eens naar Luque. Een dorpje nearby. Daar is een straat met alleen maar juweliers, en mooi zilverwerk voor 8 of 10 euro per stuk. of 6. niet 9. Met de bus terug. En eten met alberto. zoute tomatensoep met spaghetti en vlees :) ik moet echt gezonder gaan eten. Heb al anderhalve week geen groente/salade gegeten. Alberto heeft een mes dat zo groot dat hij ervoor in de gevangenis heeft gezeten. Vroeg gaan slapen voor de gein.

 

Wakker worden, kleren opgehaald bij de wasserette, en met mooie praatjes twee mangos gescoord. LEKKER!

 

Kaartje gekocht voor de bus naar Encarnacion. Papa heeft emailcontact gehad met Paul Smith, een engelsman die in Paraguay woont, daar getrouwd is (of moet ik `hier´ zeggen). Hij werkt met fauna, heeft een website waar je duizend informatie en fotos van de soorten vogels vlinders en dieren in paraguay kan komen. Hij is pas geleden begonnen met vlinders, zit nu op 120 soorten ofzo. Doet dus veldwerk en houdt zen website bij, en onderhoudt contacten met buitenland. Wat ook tof is is dat hij Zuid Amerika correspondent is voor oa Lonely Planet en the Rough Guide. Twee reisgidsen. Hij is in El Salvador geweest, Peru, Bolivia, Ecuador en nog wat ZA landen. Argentinië ook doh. Maar dus. Die ging ik opzoeken. In de bus. 

Mooie zonsondergang. Er zit een soort paarsige folie op de ramen, UV filter oa en om de bus minder warm te laten worden. Gevolg is dat de lafste zachtgele zonsondergang prachtig rood wordt. CFD. Mooi gereisd, aangekomen hotelletje gepikt, (paul wist de beste en goedkoopste haha) en de sleutel gekregen. Die een paarse teletubbie als sleutelhanger had. Die heel handig blijkt omdat dat het enige inknijpbare voorwerp in men zakken is. Wat brieven geschreven, door de stad gehobbeld. Je wordt OM de haverklap iets te koop aangeboden, maar ook echt de meest random zaken. `Een agenda - nee dank u, ik heb er één - maar ik heb ook kleinere hoor!´ of sokken. of gouden kettinkjes. van 18K. Ik weet niet wie K is en het kan me niet schelen dat ze 18 is. Soms is het echt vervelend, als je moe bent kost het moeite om niet zichtbaar geïrriteerd te reageren. Er is trouwens een katje in het hotel, zo grappig. Heb filmpjes van em dat ie uit de toiletpot drinkt :D

 

Verder vonden we nog een ei, met een slak er in. Nu is dat niet onmogelijk, maar dit ei was nog heel, en het brak toen het werd opgepakt (ik vertel het alsof ik erbij was, maar ik heb alleen het halve ei met de slak erin gezien) brak het en er zat een slak in. Nu is het wel eens gebeurd dat een kip een golfbal inslikte, em niet kon uitpoepen, de bal weer omhoog maar een afslag naar het eiermaakorgaan, schaaltje eromheen, en hup. naar buiten. waarschijnlijk is iets vergelijkbaars met de inmiddels overleden slak gebeurd.

Uit eten. 

Koekjes gekocht in een supermarkt. Chocolate chip cookies, maar ik had er eentje zonder. zonder chocolade.

 

Besloten om in Argentinië uit te gaan. Dat is aan de andere kant van de rivier, en niet duur. Nou ja, wat kost een bladzijde in je paspoort? ok beetje duur. Schattig jochie stond op de bus te wachten, die niet kwam. Dus lachen spelletjes gedaan, evenwichtje, aapje, en wat al niet.

Kom je aan in Power. Een vette club met 8 zalen met muziek. Bestel je een heineken, omdat je hoopt dat die in een flesje komt. 33 cl geen geëmmer. ...

Had ik dat maar niet gezegd.

Een emmer kreeg ik. 0.7 liter in een belachelijk glas, te groot om te dragen. en met twee rietjes. Ik kijk om me heen en zie overal 3 of 4 mensen zonzelfde emmer doorgeven, allemaal door het rietje. Hardcore hoor. Ohja en de vrouwen drinken ook gewoon bier. Doh. Like Hanne. Of Maria.  

 70-80 procent meisjes, (wie weet nog hoe het in Praag was.) En een schone hollandse, lang en blond. 1.80 of zo was ze. Die in Puerto Yguazu werkt, een stad waar ik nog heen ga, en langs. Zo mooi ze werd gepaaid door een oudvolwassen argentijn, die het over relaties had, en ontbijten, lunchen dan, avondeten? en elke keer als hij wat zei dan zweefde hij met zijn hand over haar onderrug, en boog zijn middelvinger ietsje naar binnen, om daarmee eerdergenoemde rug ook nog aan te raken. En zij help help, en ik wat wat. Ja dat dat. Oh, dus ik werp mij er op slinkse wijze tussen en begin met men rug naar de engerd tegen de Hollandse te praten. Elk moment een nekschot verwachtend. Maar het nekschot kwam niet. Want de man was weg. Nieuwe champagne halen :P

 

Het ergste was de terugweg. 0830 argentijnse tijd, bus gepakt naar paraguay. gewoon een stadsbus, 50 eurocent ofzo. Wij de brug over. Door de douane. Waar is de bus. Waaaar is de bus. `meer mensen halen in Argentinië.´  *zucht*. maar de bus was vol toen we kwamen?

`niet vol genoeg.´ 45 minuten op die luie bus gewacht. gaarrrr. grrrr.

Maar. Het was goed. De hele dag geslapen, om 1700 wat te eten gaan zoeken, en een dvd gekocht. Tokyo Drift zei de kaft. American Pie Naked Mile zat er in. De volgende dag was de dvd recorder verdwenen. Ik vroeg waar hij was.

- Uhm. Ze zijn hem binnen aan het gebruiken. ..

Ok dan. goed, volgende dag weer gevraagd. en toen kwam het verhaal.

- Ze vonden de film van gisterenavond dusdanig indecent dat ze de dvd speler verstopt hadden.

 

excuses aangeboden haha, en snel de volgende film kijkeeen.

 

Ohja, maandag, zijn paul en ik naar een regenwoud geweest, wat de matigste dag ooit leek te worden, omdat het mistte, en dan zijn de vogels stil. en ze zitten stil. maarr. toen de zon doorkwam, begon het gemier. 1000 vlinders. ik de hele tijd vangen, en hij fotos nemen en opschrijven. Nu staan er dus fotos van door mij gevangen vlinders op internet :)

 

En er waren mandarijnenbomen, die lekkere mandarijnen droegen, en grapefruits, maar die heb ik niet geproefd. En ik heb yoghurt uit een zak gedronken. En `s avonds at ik kip, met salade, voor het eerst in lang, en een citroen die groen van buiten (limoen dus) en oranje van binnen was. (ook wel sinaasappel). En ik heb een gecko gezien. En vrij veel geïnternet. En binnenkort ga ik naar San Rafael Nat. Park. Dat wordt leuk. Doei!

 

Martijn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dit titel raakt kant nog wal in een notendop. Beter Pinda´s.

Hassaaaan, busje gepakt naar Santa Cruz! lekker gaar weer in de nacht, drank vergeten, dus uit wanhoop maar wat gedommeld. In de ochtend nog wat gezwamd met mezelf, een restaurat gezien. zie foto haha, en aandoenlijke jochies met groene sinasappels op stokken, die ze door de ramen van de bus aanboden. de bus was best wel hoog zeg maar en de kinderarmpjes kort. Bij het binnenrijden van Santa Cruz begon het te regenen! wel 3 minuten. Wéér de gepimpte taxis, en geragde motoren, met 3-4 merken verschillende onderdelen. om 1300 eindelijk aangekomen, 2 kilo ongeveer. in het hotel een teek gespot op mijn arm, en teek verwijderd, het voordeel van de teken hier is dat ze zo groot zijn dat je ze makkelijk kan vastpakken en loskrijgen :P
ik wou wel eens uitgaan in Santa Cruz, het was tenslotte zaterdag. Ik wou nog wat slapen daarvoor dus ik zet men telefoon op 2300 om nog ff te kunnen douchen en een biertje te drinken in een café voordat ik ging dansen. Spontaan een Simkaart error dus men wekker ging niet. wordt ik om 0200 uur wakker, en kijk op men horloge. Donders. ik kleren aangetrokken en naar beneden. de portier lag te slapen, dus zelf ff de sleutel gepakt, die lag naast zen hoofd, deur open gedaan, en sleutel weer neergelegd. :P was wel tof, Aqua Blue  heette die club. Aardige installatie hadden ze daar, én leuke meisjes. Er stond een chaotische rij, zo van iedereen wil naar binnen, maar niemand kan.  Behalve mensen met een soort van creditcard van die club :S Dus ik sta te wachten, zegt een meisje die met de portiers staat te praten. `Waarom mag hìj niet naar binnen. Hij heeft leuke krullen.` En toen mocht het. Lief van der hè? Naar hotel maar, 0530, ik kijk naar de deur, en die zat niet op slot, want ik had hem niet achter me op slot gedaan, haha, dus ik loop naar binnen, portier slaapt nog steeds, ik wil de sleutel pakken om achter me op slot te doen, werd ie wakker, grijpt men arm haha, dus ik zeg tranquilo tranquilo soy yo! soy martin! dus ik als de wind naar boven, de slaapdronken portier achter me latend :D :D lekker tukken denk! Laat hem zelf maar uitvogelen hoe dat nou kon gebeuren.

De volgende dag van hotel gewisseld, iets goedkopers. Nick Capper ontmoet, een Australiër met goede humor en relaxedheid, beetje geslenterd door Santa Cruz, het is echt een laidback stadje, heerlijk temperatuurtje, een plein zo groot als een plein, waar iedereen zit te chillen om 1900. Ook ik! En Nick! En gepraat over van alles, gepoold bij de locals in een poolcafétje nabij een ander plein. die pockets waren zo klein als een bal, en dan nog 4 millimeter, bijna onmogelijk dus, 25 minuten gedaan over 4 ballen! en die local die doet het ff voor, via de wand,  dus wit-roodhalf-  wand-pocket. echt masters daar. en de cocaïne zat gewoon in schalen voor wie wou. eigenlijk was het krijt voor je handen maar dat weet niemand.

In de stromende regen met de taxi naar de trein/busterminal met Nick, En de trein gepakt naar Quijarro, een grensstadje met brazilië. 15 uurtjes, eitje. Daar wat geslenterd, bijna een koeienkop gekocht :P was maar 3 euro, een versgeslachte koeienkop. of de voeten, 4 voor 1,30 EUR. Geen ruimte helaas. Ik had in Quijarro willen blijven, om de Boliviaanse Pantanal te bezoeken, maar dat bleek bijna onmogelijk, of onmogelijk duur. Aangezien er geen gidsen enzo waren in Quijarro. Vanuit Santa Cruz had het gekund, maar dat wist ik toen niet, en ik was er al niet meer :P

Des Middags dus alsnog naar Brazilië. Corumbá!
Waanzinnig hoog gebouw (nou ja 18 verdiepingen ofzo) met over de hele hoogte een schildering, check die foto maar. één nachtje daar doorgebracht, beetje laf portugees proberen. het lijkt redelijk op spaans, als je het leest tenminste. Kon de woorden wel afleiden. begreep borden en zo. een tour gezocht, 3 nachten in de Pantanal, het grootste wetland van de wereld. Toen ben ik de volgende dag maar ook gegaan, naar die tour. Werd onderweg nog door de Braziliaanse ADF, de drugspolitie gefouilleerd en men tas werd doorzocht, alsmede de rest van de bus. :P En ik weer men schijnheilige praatjes he over familie in argentinië en rondreizen en zo. IJskoude agentje. En intimiderend gekleed joh, zwart en zo, CDF. Dat betekent Check Die Fotos.

Aangekomen in de Pantanal, werd opgehaald van de bus door de gids, En naar hotel gebracht. Aan de rivier met 100000 vogels in de directe omgeving. Het is ondertussen zo´n 1400. En de middag excursies waren al weg, maar wat gelezen, en een wandelingetje gemaakt, 6 vogelsoorten in één struik :) En kennis gemaakt met de andere gasten. Een braziliaan, een braziliaanse met zuidafrikaanse man, die in London wonen, een Amerikaan die echt heel cool was, en een brits paar, allemaal in de 20. Lekker zonsondergangetje, lekker eten, een gedomesticeerde capibara baby. En lekkere slaap.

De volgende ochtend een boottripje, op en neer de rivier, plezier met de kijker, 100 alligators (echt!) Een hert, en veel leuke vogels. Wat geëmmerd met mieren in de middagpauze, en gegeten. 

het middagprogramma zou bestaan uit paardrijden. Het bleken muilezels. Paardezels dus, ze luisterden slecht, wisten de weg, en wouden nauwelijks keren. Niks Paardrijden. Maar zeker lol gehad, En twee zwitsers ontmoet die ook van vogels weten, en die ook een gids hadden ;)
Beetje gekaart ´s avonds. En vroeg gaan slapen.

Oehoe zonsopgangetje! lekker! Toekan gezocht maar niet gevonden. Ontbeten. Met de pickup de hele dag touren en leuke dingen zien! Daar had ik zin in, zeker, met ze 9en achterin, met nog wat britten, 2 italianen en de zwitsers namen hun boek mee. 1000 dingen gezien, 2 toekan´s heel mooi, nog één jonkie als huisdier, otters, een zwijn, een hert, 8 hyacintaras!  nog eens 200 alligators. En een armadillo gevangen, de gids dan, die was echt cool! heb ik een tof filmpje van. Lekker gezwommen nog, een ijsvogelnest gevonden. Was aardig moe toen we terugkwamen tegen 1600, 8 uur in de weer en de auto. Nog een beetje geëmmerd toen we terug waren.

De volgende ochtend gevist, ik had 6 piranhas :) schoongemaakt, en gebakken best lekker om te eten. lekkerder dan die eerdere in bolivia, die waren een beetje klein. De amerikaan ving een catfish, die heeft giftige vinnen, en scherp, dus de gids prikt hem ff op een boom :P CDF. Tijd om terug te gaan! Of door, wat heet. In de achterbak tussen de bagage, ipodje, zonnetje, heerlijk. In Campo Grande een HI gezocht, met de twee britse meisjes. Zíj vroegen het he, mij treft geen blaam. Was cool, het was weer zaterdag, dus wij dachten, UIT! Maar dat bleek niet zo te zijn. het heeft 700.000 inwoners, maar er was geen nachtleven. Waarom mag Joost weten. En dan mag die dat weer aan mij vertellen want ik begreep het niet. Uit eten met de britsen dan maar. Lekker pizzaatje in een duur restaurant, maar goed. Het was ongeveer de enige plek die open was. 5 restaurants die we eerder zagen waren dicht. Zie Joost.

Het plan opgevat om naar Paraguay te liften. Dus ingepakt en een bus naar de rand van de stad gepakt. De eerste lift ging vrij gemakkelijk, een moeder die net der kind aan het laten plassen was, en dus niet der handen aan het stuur en der voet aan het gas had.  Ze bracht me naar een benzinestation 10 km verderop.  (ze moest eigenlijk de andere kant op :P)
En daar talloze  mensen gevraagd waar ze heen gingen. Alle vrachtwagenchauffeurs gingen òf naar het noorden, òf naar het zuiden maar ze mochten geen lifters meenemen van de baas. Toch een gevonden na 2 uur, die me 100 kilometer verderop zou brengen (in totaal was het zon 300 km). Hij ging eerst lunchen. prima. komt ie naar buiten met twee maten, zegt die ene maat tegen mijn chauffeur: waar breng je die jongen naar toe?
´Nova Alvorada.´ en toen tegen mij, waar ik daarna naartoe ging. `Paraguay.`
zegt ie: ´iieeehhhh drogas, verdad!´ (drugs! de waarheid!)
ik lachen en vraag hem waarom hij dat denkt.
-`Cuantos kilos tienes.` (hoeveel kilos heb je, of: hoeveel weeg je)
Ik verbaasd: ´uhm, 66?´
Hij lachen. Later pas realiseerde ik me waar hij naar vroeg. :P Te Later.

Afgezet op de rotonde waar het verkeer naar San Paolo en Dourados, de volgende stad, zich scheidt. en 15 minuten later weer doorboeken met 140 130 soms, hij reed best wel hard maar dat was fijn. hij haalde niet onoverzichtelijk in en zo. Rats, ik hoopte het in één dag naar de grens, bij Ponta Porá te kunnen maken, maar na een uur werd het donker en vond ik het niet meer zo tof. 1730 werd het al donker daar. bus gepakt naar het busstation, niet uitgestapt waar dat moest, bus terug gepakt :D en alsnog om 1930 de laatste 120 km beginnen. duurde verdacht lang kan ik je vertellen. Ik loop een beetje verdwaasd over het busstation op zoek naar drinken, komt de vrouw van de burgemeester naar met toe, en die vraagt of ik weet waar ik naar toe ga. Ik ja, naar een slaapplaats denk! en nou ze wou mij wel naar een hotelletje bij de grens brengen, prima, dimme, lief!
Brengt ze me naar een 4 sterren unit, die inderdaad vlakbij de grens is. 60 euro! pfft. snel een andere gezocht toen ze buiten beeld was. man he. Beter een paraguyaanse, 6 eurotjes lijkt me duur genoeg. Ohja ik had dus ongeveer 4 Reaís, zeg maar 1 euro 50, dus ik mocht de volgende dag betalen. Lief.
 De volgende dag, erachter gekomen dat de hele paraguyaanse kant van de stad precies één pinautomaat heeft, en accepteerde mijn pasje niet. Donders. Naar de Braziliaanse kant dan maar, en erachter komen dat ook dáár de pinautomaten mij niet accepteren. na 2eneenhalfuur ééntje gevonden, toen moest ik die nog onvoordelig wisselen, snel een stempel gehaald en ik wou er nóg een maar de mannetjes bleken lunchen, en om 1330 weer  open te gaan. donders, mijn bus naar de hoofdstad zou om 1300 gaan. ik weer naar het busstation, om mijn geld terug te vragen, (de volgende zou pas om 2000 gaan bij dit deze busorganisatie) maar dat kon niet. Boludo. 60000 naar de haaien. ongeveer 9 euro, maar toch, moest ik een andere lijn nemen, met een bedrijf dat NASA heet, die zou om 1330 vertrekken, maar langs de douane komen. dat maar gedaan, stempel gehaald, gerend naar de plek waar de bus zou langskomen, en em gehaald. Met de NASA naar Spasunción!

Vooruitblik, beter naar Ciudad del Este oftwel de watervallen! En daarna weer Argentinië en zoetjes aan richting Bs As.

Als zelfs weegschalen het zwaar krijgen.

Hohoho vóórdat we naar La Paz gaan, gaan we nog even naar het treinkerkhof in Uyuni. Vet dimmen, 40 dode locomotieven, met roest, en opschriften. Een Einstein formule, en ook een totaal doorgerotte locomotief waar iemand op had gekalkt, ´we zoeken een mecanico - met ervaring.´ aan de ludieke kant dunkt me. Flinke pizza gegeten, dik lekker. Whiskey erbij. Ik moest aan je denken Rémon. ;S

Volgende ochtend nog maar even busje geboekt, hoppaaa, 8 uurtjes bijgaren, praten met israëliërs over dienstplicht. En bij nacht La Paz ingereden. La Paz ligt in een soort kom, omgeven door bergen, tussen de 3300 en 3700 meter.  lichtjes. mooi. taxi gepakt om eens ff lekker een hostel te boeken, we hadden iets in de gids gelezen om de hoek van de heksenmarkt. Dimme. Cactus heette het.
Tassen gedropt, en de stad in. Remember dat ik nog steeds met Johannes ben. Beetje over de heksenmarkt gestruind, duizend kruidenkramen en zo maar gelukkig verkopen ze ook: dode llama´s! Echt sick, llama foetussen, ik ben niet snel misselijk, dus nu ook niet. FF kruiden gekocht voor men keel, moest ik thee van trekken behoorlijk ranzig, maar het hing ervan af welk kruid ik er wel of niet bij deed, eentje was heel scherp. Het heeft overigens niet gewerkt. Overdag beetje door de stad gehobbeld, sfeer proeven, indianen kijken, zulke toffe klederdracht hebben ze hier, alleen is zowat iedereen dik, wat vreemd is voor een hoofdstad, Bs As is vol flacos en flacas, maar hier niet. ´s Avonds in Sol Y Luna gegeten, de baas is Nederlands, (heb em niet ontmoet maar) ze verkopen daar bitterballen, die niet te versmaden waren! Menukaart ook gedeeltelijk in het Nederlands, en enkele nederlandse gerechten, zoals stamppot, kip kerrie en broodje shoarma.

..

juist. Maar lekker denk. 

Dagje hobbelen maar weer, Death Road afdaling geboekt.  Rustug, lekker sapje gedronken op straat, tukken denk. Allebei beetje hoofdpijn van het zuurstoftekort hiero.

Volgende ochtend vroeg met rugzakken naar een cafétje om met bussen door te gaan naar de begin plek, boven aan de berg, de Death Road is zeg maar een smalle weg langs een bergwand naar beneden, waar 26 autos per jaar over de rand zakken, meestal drunk driving. Geen tijd gehad om in te drinken dus ik voelde me bang maar veilig.  Mountainbikend met 40 naar beneden is echt kicken! ik zat steeds vlak achter de gids, met fietsspiertjes, dus we gingen hard, zo hard dat ik bijna tegen de rotswand plakte op een bepaald moment. Bijna is zo´n mooi woord he :) En op een ander punt reed ik ongeveer 35, en was er een bocht die flauw begon en scherp eindigde. In het scherpe gedeelte was een kei die mij van het wielspoor afduwde, en mij dwong vol te remmen en het stuur op te trekken om op 1 á anderhalve meter van de afgrond een andere koers aan te nemen, eentje die meer de richting van de weg volgde. En met een comfortabele 20 verder te gassen. Bijna he. oehhh. bijna.. bijnabijnabijnabijnabijna! Mooi woord.

goed overleefd, tshirt gescoord, en in Coroico een nachtje slapen. In een hostel met supermooi uitzicht over de vallei! oei! Check die fotos!

Mooi toen we een kaartje naar Rurrenabaque wilden kopen, was het kantoor al dicht. Hoe laat openen ze morgen?
´In de ochtend,´ zeiden ze doodleuk. Ja, maar hoe laat!
´Ze hebben geen rooster. Niemand hier.´
Relaxed, beetje té, want we wouden vroeg weg, toch nog wat kunnen regelen in een ander kantoor gelukkig.

Met de bus naar beneden. En nog verder, het duurde pakweg 16 uur vanaf het kleine plaatsje voordat we er waren. Onderweg nog wat stokoude rum gekocht, op aanraden van twee ieren, het was om twee uur ´s nachts al uitgewerkt. Dat was een korte lange nacht dus. om 0800 aangekomen, uurtje te laat maar. Rurrenabaque is op 140 meter boven zeeniveau, en ligt tegen het Amazonebekken aan, Vandaar naar de atlantische is dus maar 140 meter lager! en 100.000 km, nou ja ik weet niet precies hoeveel. In de geboekte jeep gestapt, met nog 2 zwitsers en een israëliet. Dik gezellig 3 uur over afgerachte modderweg naar  de plek met de boten. tassen in de boten en het wetland in. Wat we nu doen is een Pampastoer, wat heel vet is want er zijn 1000 vogels. minstens, want van elke soort die voorkomt in het park moet er minstens een zijn anders komt hij er niet voor. Wel veel gezien, misschien 100 soorten denk ik. Maar National Park Madidi heeft echt freaking veel soorten, 10 procent van alle vogels op de wereld, 40 procent van de amazone amphibiën, en  80 procent van alle vogels van bolivia. Het is dan ook verdacht groot, en loopt van 6000 tot 140 meter. 1.8 miljoen hectare. Maar ook Alligators. En een slangetje, (de ene gids zei, nee die is niet giftig, de andere zei je bent dood in 30 minuten bloedend uit alle holtes.)
 En tot me middel in de drek op zoek naar anaconda´s. En aapjes, 1000 aapjes. doodshoofdaapjes, capucijnaapjes, en brulapen, die keihard schreeuwen ´s ochtends. Muggen ook. maar niet heel veel. En Pirañas, hebben we op gevist, ik had er één gevangen, de gids 7 en de rest niet. En er zat verdacht weinig vlees aan, maar we hebben ze zelf klaar schoongemaakt. Dik scherpe kaakjes denk. ´s avonds krokodillen gespot achter het huis. Wel tof. Toen we na 3 dagen in een bootje over riviertjes crossen, vogels kijken en krokodillen zoeken, werd het tijd om terug te gaan. Het had geregend, dus de weg terug duurde zoetjes aan 4 uur. ´s Avonds uitgegaan, twee boliviaantjes ontmoet die me wel wilden leren motorrijden als ik terugkwam van 2 dagen jungle. Wij samen uit, zegt ie ik wil een krat bier kopen, 4 euro heb ik nodig. Ja dág vriend, het is laat en ik wil naar huis, ik sta met iemand uit zuidafrika te praten (altijd goed he), koop maar een liter. Maar ik had niet kleiner dan 100, (10 euro) dus ik zeg erbij, O.W. als je me te weinig teruggeeft he. Dus dat jong zegt ja, en loopt weg. Naar de bar. langs de bar.  naar de deur. naar buiten.  met mijn geld. diefje. maar de grap is dat ik zijn mobiele telefoonnummer had, voor als ik terugkwam, om mij motorrijles te geven. wordt vervolgd.

Jungle toer gedaan, vet leuk 3 uur de rivier op naar een plek in het regenbos, het had daadwerkelijk geregend, dus tot de kniën met je rugzak van de aanlegplaats naar de plek in het bos, met toffe houten huizen en bedden met klamboes. drie keer het bos in geweest met de gids, en 5 anderen, uit nieuwzeeland, engeland, australie, ik kon dus mooi vertalen met men hoofd, gelukkig was dat wel leuk om te doen, vette planten. ´als je thee drinkt gemaakt van de wortel van deze boom, krijg je 10 jaar geen kinderen,´ ik zeg: zeker een rubberboom. Maar ik was de enige die hem snapte.
sporen gezien van tapir, en capibara, miereneter, jaguarpoep, wilde varkens gezien, en een toffe vogel, die geluid maakt dat niet te beschrijven is, hetgeen ik wijselijk achterwege laat. Met de boot terug.

*VERVOLG* Diefje gebeld, maar diefje nam niet op. nog 2 keer, beetje sjansen met het meisje van de belwinkel, en toen toch maar motorles gehad van een taxichauffeur, kawasaki met 125 cc. :D
nog een nachtje geslapen, en het vliegtuig naar la Paz gepakt. beduidend comfortabeler dan de bus.

In La Paz nog wat geëmmerd, er was weer eens een demonstratie, demonstratiecultuurtje hier. Ik vraag aan een luierende agent wat hij voor dikke gun om zen schouderheeft.
-´Traangasgranaten.´
´Oh, heb je die altijd bij je?´
-´Nee, alleen als er demonstraties zijn.´
´altijd dus?´
-´ja.´

droog mannetje. :P Geprobeerd om een motorfiets te huren. Hetgeen uiteindelijk ook lukte. Zonder creditcard. hij beheerst die lobbytechnieken.  Zonder bijster veel ervaring naar Copacabana gereden, althans, in de richting. Bij een politiepost moest ik men rijbewijs laten zien dat ik uiteraard niet bij me had, daar ik het niet bezit. voor 5 bolivianos mochten we doorrijden. 50 euro! WAT!? ohnee 50 cent, je moet delen door 10 voor euro´s niet vermenigvuldigen. Goed, doortuffen. Naar de peruaanse grens om eens even die stempel te scoren! Bleek dat we 10 dollar moesten betalen om te mogen grenshoppen. Bastards. Een of andere 24 uur regel. Kopje matige koffie gedronken in Peru, met de motortaxiriksja terug, weer de grens over. Terug op boliviaanse bodem, stempel gehaald, colaatje gedronken met de douandeman, om bij het wegrijden te ontdekken dat de politieman ons terugfloot. Waar onze kentekenplaat was. uhm, mag ik even bellen!? ik bellen met de verhuurder, zegt ie dat er geen probleem is, en dat ik hem 10 bolivianos moet geven. een euro. Ik met lood in de schoenen terug, vond het niet zo´n tof plan om in een cel te slapen op verdenking van poging tot omkoping. Godzijdank liep het tegen sluitingstijd, en de geïrriteerde agent schopte ons zowat de tent uit, ´naar la Paz met je kadaver!´
beter wel. Lekker gegeten en gepraat met zwitsers en geslapen in copacabana, alsmede ontbeten dat was zo tof. Ik bestelde een pannekoek met chocolade. Ik krijg een pannekoek. Ik vraag of ze misschien de chocolade vergeten was. ´huh?´ de chocolade, ik had met chocolade besteld als ik me niet vergis. ´oh ja.´ Rent naar binnen en komt terug met 2 chocoladerepen, een soort mars en een soort lion. in plastic. Ik kies de lion.

 Toch maar weggereden. Op naar de volgende politiepost. Jandorie weer uitleggen dat de kentekenplaats thuis was en uitleggen wat we hier deden en waarom het cool is om een stempel van peru in je paspoort te hebben. Zei die indirect dat ie ons van drugssmokkel verdacht, op een gestolen motor. ja hoor eens. Mochten we toch doorrijden. Mede dankzij mijn gelikte praatjes en oneindige beleefdheid en begrip voor zijn afschuwelijke verdachtmakingen. Dat was de derde keer problemen, en de laatste gelukkig, want die tijd die er in gaat zitten kan je beter op de motor doorbrengen denk ik. Johannes die nul ervaring had, kreeg rijles van mij, voldoende om hem achter het stuur op de terugweg te zetten. Ineens stopt hij, in paniek, blijkt ie met 80 km/h tegen hommel zijn aangereden, die hem prompt in zijn been stak. die knakker is dus allergisch voor wespensteken :P niet tof he, op 30 km afstand van een ziekenhuis, met alleen een motor. Snel die wiri gerookt aan de kant van de weg, om te checken of het dik werd. Het werd dik. 15 minuten gereden en nog maar eens gekeken. Het werd gelukkig dun, en hij voelde zich goed, hij noemde dit een van de beste wespensteken in tijden. Het was een hommel. Door de buitenwijken terugrijden in chaotisch verkeer, bij tijd en wijlen zelfs schrikken, teruggereden, echt zo lelijk, een 6 baans avenue, met vluchtheuvel, waar constant levensmoeie bolivianen oversteken. Motor afgeleverd, stukje rosa negra gegeten, een soort chocoladetaart, te lekker om te laten staan. en een whopper. Beter dat het rustig is in de Burgerking, het is hier een soort Finsterwolde, maar dan dat de geheime politie de communistische demonstranten niet neerslaat. Je ziet hier machos met rode vlaggen lopen, en sikkels en hamers en zo, wist ik niets van. Maar er zijn echt 2 Burgerkings in een stad met 1.000.000  mensen.  populair hier die kapitalisten.  ik vraag net aan de inlander naast me of er een McDonalds is. ´Er wás er wel een.´ Ik ga nu maar eens lekker oma bellen, 3 uur achter de pc om te typen en te uploaden is wel genoeg dunkt. Mij. De fotos van de Salar Uyuni komen nog. Vanavond pak ik de bus naar Santa Cruz, de nachtbus, bluhhh. Na Santa Cruz, pak ik de dagennachttrein, 24 uur pakweg, naar de Pantanal, een natuurgebied op de grens met Brazilïe. Voor nu tot later,

Martijn

De Bär is los.

zo, voor de gein wat fotos geupload, van argentinië. bolivia volgt. Dit hoort dus bij het verhaal van 15 april. De Muren hebben Oren.

 

Ik ga me goed, heb niet de energie om te vertellen wat ik hier in La Paz eigenlijk uitvoer, wel kans dat dat nog gaat komen. ik heb de energie trouwens wel, en tijd ook, maar die steek ik liever onder mijn hartriem, want moed heb je nodig, voor het drinken van een bièrtje. Je krijgt het er ook van trouwens :D checkje. Martijn