Dit titel raakt kant nog wal in een notendop. Beter Pinda´s.
Hassaaaan, busje gepakt naar Santa Cruz! lekker gaar weer in de nacht, drank vergeten, dus uit wanhoop maar wat gedommeld. In de ochtend nog wat gezwamd met mezelf, een restaurat gezien. zie foto haha, en aandoenlijke jochies met groene sinasappels op stokken, die ze door de ramen van de bus aanboden. de bus was best wel hoog zeg maar en de kinderarmpjes kort. Bij het binnenrijden van Santa Cruz begon het te regenen! wel 3 minuten. Wéér de gepimpte taxis, en geragde motoren, met 3-4 merken verschillende onderdelen. om 1300 eindelijk aangekomen, 2 kilo ongeveer. in het hotel een teek gespot op mijn arm, en teek verwijderd, het voordeel van de teken hier is dat ze zo groot zijn dat je ze makkelijk kan vastpakken en loskrijgen :P
ik wou wel eens uitgaan in Santa Cruz, het was tenslotte zaterdag. Ik wou nog wat slapen daarvoor dus ik zet men telefoon op 2300 om nog ff te kunnen douchen en een biertje te drinken in een café voordat ik ging dansen. Spontaan een Simkaart error dus men wekker ging niet. wordt ik om 0200 uur wakker, en kijk op men horloge. Donders. ik kleren aangetrokken en naar beneden. de portier lag te slapen, dus zelf ff de sleutel gepakt, die lag naast zen hoofd, deur open gedaan, en sleutel weer neergelegd. :P was wel tof, Aqua Blue heette die club. Aardige installatie hadden ze daar, én leuke meisjes. Er stond een chaotische rij, zo van iedereen wil naar binnen, maar niemand kan. Behalve mensen met een soort van creditcard van die club :S Dus ik sta te wachten, zegt een meisje die met de portiers staat te praten. `Waarom mag hìj niet naar binnen. Hij heeft leuke krullen.` En toen mocht het. Lief van der hè? Naar hotel maar, 0530, ik kijk naar de deur, en die zat niet op slot, want ik had hem niet achter me op slot gedaan, haha, dus ik loop naar binnen, portier slaapt nog steeds, ik wil de sleutel pakken om achter me op slot te doen, werd ie wakker, grijpt men arm haha, dus ik zeg tranquilo tranquilo soy yo! soy martin! dus ik als de wind naar boven, de slaapdronken portier achter me latend :D :D lekker tukken denk! Laat hem zelf maar uitvogelen hoe dat nou kon gebeuren.
De volgende dag van hotel gewisseld, iets goedkopers. Nick Capper ontmoet, een Australiër met goede humor en relaxedheid, beetje geslenterd door Santa Cruz, het is echt een laidback stadje, heerlijk temperatuurtje, een plein zo groot als een plein, waar iedereen zit te chillen om 1900. Ook ik! En Nick! En gepraat over van alles, gepoold bij de locals in een poolcafétje nabij een ander plein. die pockets waren zo klein als een bal, en dan nog 4 millimeter, bijna onmogelijk dus, 25 minuten gedaan over 4 ballen! en die local die doet het ff voor, via de wand, dus wit-roodhalf- wand-pocket. echt masters daar. en de cocaïne zat gewoon in schalen voor wie wou. eigenlijk was het krijt voor je handen maar dat weet niemand.
In de stromende regen met de taxi naar de trein/busterminal met Nick, En de trein gepakt naar Quijarro, een grensstadje met brazilië. 15 uurtjes, eitje. Daar wat geslenterd, bijna een koeienkop gekocht :P was maar 3 euro, een versgeslachte koeienkop. of de voeten, 4 voor 1,30 EUR. Geen ruimte helaas. Ik had in Quijarro willen blijven, om de Boliviaanse Pantanal te bezoeken, maar dat bleek bijna onmogelijk, of onmogelijk duur. Aangezien er geen gidsen enzo waren in Quijarro. Vanuit Santa Cruz had het gekund, maar dat wist ik toen niet, en ik was er al niet meer :P
Des Middags dus alsnog naar Brazilië. Corumbá!
Waanzinnig hoog gebouw (nou ja 18 verdiepingen ofzo) met over de hele hoogte een schildering, check die foto maar. één nachtje daar doorgebracht, beetje laf portugees proberen. het lijkt redelijk op spaans, als je het leest tenminste. Kon de woorden wel afleiden. begreep borden en zo. een tour gezocht, 3 nachten in de Pantanal, het grootste wetland van de wereld. Toen ben ik de volgende dag maar ook gegaan, naar die tour. Werd onderweg nog door de Braziliaanse ADF, de drugspolitie gefouilleerd en men tas werd doorzocht, alsmede de rest van de bus. :P En ik weer men schijnheilige praatjes he over familie in argentinië en rondreizen en zo. IJskoude agentje. En intimiderend gekleed joh, zwart en zo, CDF. Dat betekent Check Die Fotos.
Aangekomen in de Pantanal, werd opgehaald van de bus door de gids, En naar hotel gebracht. Aan de rivier met 100000 vogels in de directe omgeving. Het is ondertussen zo´n 1400. En de middag excursies waren al weg, maar wat gelezen, en een wandelingetje gemaakt, 6 vogelsoorten in één struik :) En kennis gemaakt met de andere gasten. Een braziliaan, een braziliaanse met zuidafrikaanse man, die in London wonen, een Amerikaan die echt heel cool was, en een brits paar, allemaal in de 20. Lekker zonsondergangetje, lekker eten, een gedomesticeerde capibara baby. En lekkere slaap.
De volgende ochtend een boottripje, op en neer de rivier, plezier met de kijker, 100 alligators (echt!) Een hert, en veel leuke vogels. Wat geëmmerd met mieren in de middagpauze, en gegeten.
het middagprogramma zou bestaan uit paardrijden. Het bleken muilezels. Paardezels dus, ze luisterden slecht, wisten de weg, en wouden nauwelijks keren. Niks Paardrijden. Maar zeker lol gehad, En twee zwitsers ontmoet die ook van vogels weten, en die ook een gids hadden ;)
Beetje gekaart ´s avonds. En vroeg gaan slapen.
Oehoe zonsopgangetje! lekker! Toekan gezocht maar niet gevonden. Ontbeten. Met de pickup de hele dag touren en leuke dingen zien! Daar had ik zin in, zeker, met ze 9en achterin, met nog wat britten, 2 italianen en de zwitsers namen hun boek mee. 1000 dingen gezien, 2 toekan´s heel mooi, nog één jonkie als huisdier, otters, een zwijn, een hert, 8 hyacintaras! nog eens 200 alligators. En een armadillo gevangen, de gids dan, die was echt cool! heb ik een tof filmpje van. Lekker gezwommen nog, een ijsvogelnest gevonden. Was aardig moe toen we terugkwamen tegen 1600, 8 uur in de weer en de auto. Nog een beetje geëmmerd toen we terug waren.
De volgende ochtend gevist, ik had 6 piranhas :) schoongemaakt, en gebakken best lekker om te eten. lekkerder dan die eerdere in bolivia, die waren een beetje klein. De amerikaan ving een catfish, die heeft giftige vinnen, en scherp, dus de gids prikt hem ff op een boom :P CDF. Tijd om terug te gaan! Of door, wat heet. In de achterbak tussen de bagage, ipodje, zonnetje, heerlijk. In Campo Grande een HI gezocht, met de twee britse meisjes. Zíj vroegen het he, mij treft geen blaam. Was cool, het was weer zaterdag, dus wij dachten, UIT! Maar dat bleek niet zo te zijn. het heeft 700.000 inwoners, maar er was geen nachtleven. Waarom mag Joost weten. En dan mag die dat weer aan mij vertellen want ik begreep het niet. Uit eten met de britsen dan maar. Lekker pizzaatje in een duur restaurant, maar goed. Het was ongeveer de enige plek die open was. 5 restaurants die we eerder zagen waren dicht. Zie Joost.
Het plan opgevat om naar Paraguay te liften. Dus ingepakt en een bus naar de rand van de stad gepakt. De eerste lift ging vrij gemakkelijk, een moeder die net der kind aan het laten plassen was, en dus niet der handen aan het stuur en der voet aan het gas had. Ze bracht me naar een benzinestation 10 km verderop. (ze moest eigenlijk de andere kant op :P)
En daar talloze mensen gevraagd waar ze heen gingen. Alle vrachtwagenchauffeurs gingen òf naar het noorden, òf naar het zuiden maar ze mochten geen lifters meenemen van de baas. Toch een gevonden na 2 uur, die me 100 kilometer verderop zou brengen (in totaal was het zon 300 km). Hij ging eerst lunchen. prima. komt ie naar buiten met twee maten, zegt die ene maat tegen mijn chauffeur: waar breng je die jongen naar toe?
´Nova Alvorada.´ en toen tegen mij, waar ik daarna naartoe ging. `Paraguay.`
zegt ie: ´iieeehhhh drogas, verdad!´ (drugs! de waarheid!)
ik lachen en vraag hem waarom hij dat denkt.
-`Cuantos kilos tienes.` (hoeveel kilos heb je, of: hoeveel weeg je)
Ik verbaasd: ´uhm, 66?´
Hij lachen. Later pas realiseerde ik me waar hij naar vroeg. :P Te Later.
Afgezet op de rotonde waar het verkeer naar San Paolo en Dourados, de volgende stad, zich scheidt. en 15 minuten later weer doorboeken met 140 130 soms, hij reed best wel hard maar dat was fijn. hij haalde niet onoverzichtelijk in en zo. Rats, ik hoopte het in één dag naar de grens, bij Ponta Porá te kunnen maken, maar na een uur werd het donker en vond ik het niet meer zo tof. 1730 werd het al donker daar. bus gepakt naar het busstation, niet uitgestapt waar dat moest, bus terug gepakt :D en alsnog om 1930 de laatste 120 km beginnen. duurde verdacht lang kan ik je vertellen. Ik loop een beetje verdwaasd over het busstation op zoek naar drinken, komt de vrouw van de burgemeester naar met toe, en die vraagt of ik weet waar ik naar toe ga. Ik ja, naar een slaapplaats denk! en nou ze wou mij wel naar een hotelletje bij de grens brengen, prima, dimme, lief!
Brengt ze me naar een 4 sterren unit, die inderdaad vlakbij de grens is. 60 euro! pfft. snel een andere gezocht toen ze buiten beeld was. man he. Beter een paraguyaanse, 6 eurotjes lijkt me duur genoeg. Ohja ik had dus ongeveer 4 Reaís, zeg maar 1 euro 50, dus ik mocht de volgende dag betalen. Lief.
De volgende dag, erachter gekomen dat de hele paraguyaanse kant van de stad precies één pinautomaat heeft, en accepteerde mijn pasje niet. Donders. Naar de Braziliaanse kant dan maar, en erachter komen dat ook dáár de pinautomaten mij niet accepteren. na 2eneenhalfuur ééntje gevonden, toen moest ik die nog onvoordelig wisselen, snel een stempel gehaald en ik wou er nóg een maar de mannetjes bleken lunchen, en om 1330 weer open te gaan. donders, mijn bus naar de hoofdstad zou om 1300 gaan. ik weer naar het busstation, om mijn geld terug te vragen, (de volgende zou pas om 2000 gaan bij dit deze busorganisatie) maar dat kon niet. Boludo. 60000 naar de haaien. ongeveer 9 euro, maar toch, moest ik een andere lijn nemen, met een bedrijf dat NASA heet, die zou om 1330 vertrekken, maar langs de douane komen. dat maar gedaan, stempel gehaald, gerend naar de plek waar de bus zou langskomen, en em gehaald. Met de NASA naar Spasunción!
Vooruitblik, beter naar Ciudad del Este oftwel de watervallen! En daarna weer Argentinië en zoetjes aan richting Bs As.
ik wou wel eens uitgaan in Santa Cruz, het was tenslotte zaterdag. Ik wou nog wat slapen daarvoor dus ik zet men telefoon op 2300 om nog ff te kunnen douchen en een biertje te drinken in een café voordat ik ging dansen. Spontaan een Simkaart error dus men wekker ging niet. wordt ik om 0200 uur wakker, en kijk op men horloge. Donders. ik kleren aangetrokken en naar beneden. de portier lag te slapen, dus zelf ff de sleutel gepakt, die lag naast zen hoofd, deur open gedaan, en sleutel weer neergelegd. :P was wel tof, Aqua Blue heette die club. Aardige installatie hadden ze daar, én leuke meisjes. Er stond een chaotische rij, zo van iedereen wil naar binnen, maar niemand kan. Behalve mensen met een soort van creditcard van die club :S Dus ik sta te wachten, zegt een meisje die met de portiers staat te praten. `Waarom mag hìj niet naar binnen. Hij heeft leuke krullen.` En toen mocht het. Lief van der hè? Naar hotel maar, 0530, ik kijk naar de deur, en die zat niet op slot, want ik had hem niet achter me op slot gedaan, haha, dus ik loop naar binnen, portier slaapt nog steeds, ik wil de sleutel pakken om achter me op slot te doen, werd ie wakker, grijpt men arm haha, dus ik zeg tranquilo tranquilo soy yo! soy martin! dus ik als de wind naar boven, de slaapdronken portier achter me latend :D :D lekker tukken denk! Laat hem zelf maar uitvogelen hoe dat nou kon gebeuren.
De volgende dag van hotel gewisseld, iets goedkopers. Nick Capper ontmoet, een Australiër met goede humor en relaxedheid, beetje geslenterd door Santa Cruz, het is echt een laidback stadje, heerlijk temperatuurtje, een plein zo groot als een plein, waar iedereen zit te chillen om 1900. Ook ik! En Nick! En gepraat over van alles, gepoold bij de locals in een poolcafétje nabij een ander plein. die pockets waren zo klein als een bal, en dan nog 4 millimeter, bijna onmogelijk dus, 25 minuten gedaan over 4 ballen! en die local die doet het ff voor, via de wand, dus wit-roodhalf- wand-pocket. echt masters daar. en de cocaïne zat gewoon in schalen voor wie wou. eigenlijk was het krijt voor je handen maar dat weet niemand.
In de stromende regen met de taxi naar de trein/busterminal met Nick, En de trein gepakt naar Quijarro, een grensstadje met brazilië. 15 uurtjes, eitje. Daar wat geslenterd, bijna een koeienkop gekocht :P was maar 3 euro, een versgeslachte koeienkop. of de voeten, 4 voor 1,30 EUR. Geen ruimte helaas. Ik had in Quijarro willen blijven, om de Boliviaanse Pantanal te bezoeken, maar dat bleek bijna onmogelijk, of onmogelijk duur. Aangezien er geen gidsen enzo waren in Quijarro. Vanuit Santa Cruz had het gekund, maar dat wist ik toen niet, en ik was er al niet meer :P
Des Middags dus alsnog naar Brazilië. Corumbá!
Waanzinnig hoog gebouw (nou ja 18 verdiepingen ofzo) met over de hele hoogte een schildering, check die foto maar. één nachtje daar doorgebracht, beetje laf portugees proberen. het lijkt redelijk op spaans, als je het leest tenminste. Kon de woorden wel afleiden. begreep borden en zo. een tour gezocht, 3 nachten in de Pantanal, het grootste wetland van de wereld. Toen ben ik de volgende dag maar ook gegaan, naar die tour. Werd onderweg nog door de Braziliaanse ADF, de drugspolitie gefouilleerd en men tas werd doorzocht, alsmede de rest van de bus. :P En ik weer men schijnheilige praatjes he over familie in argentinië en rondreizen en zo. IJskoude agentje. En intimiderend gekleed joh, zwart en zo, CDF. Dat betekent Check Die Fotos.
Aangekomen in de Pantanal, werd opgehaald van de bus door de gids, En naar hotel gebracht. Aan de rivier met 100000 vogels in de directe omgeving. Het is ondertussen zo´n 1400. En de middag excursies waren al weg, maar wat gelezen, en een wandelingetje gemaakt, 6 vogelsoorten in één struik :) En kennis gemaakt met de andere gasten. Een braziliaan, een braziliaanse met zuidafrikaanse man, die in London wonen, een Amerikaan die echt heel cool was, en een brits paar, allemaal in de 20. Lekker zonsondergangetje, lekker eten, een gedomesticeerde capibara baby. En lekkere slaap.
De volgende ochtend een boottripje, op en neer de rivier, plezier met de kijker, 100 alligators (echt!) Een hert, en veel leuke vogels. Wat geëmmerd met mieren in de middagpauze, en gegeten.
het middagprogramma zou bestaan uit paardrijden. Het bleken muilezels. Paardezels dus, ze luisterden slecht, wisten de weg, en wouden nauwelijks keren. Niks Paardrijden. Maar zeker lol gehad, En twee zwitsers ontmoet die ook van vogels weten, en die ook een gids hadden ;)
Beetje gekaart ´s avonds. En vroeg gaan slapen.
Oehoe zonsopgangetje! lekker! Toekan gezocht maar niet gevonden. Ontbeten. Met de pickup de hele dag touren en leuke dingen zien! Daar had ik zin in, zeker, met ze 9en achterin, met nog wat britten, 2 italianen en de zwitsers namen hun boek mee. 1000 dingen gezien, 2 toekan´s heel mooi, nog één jonkie als huisdier, otters, een zwijn, een hert, 8 hyacintaras! nog eens 200 alligators. En een armadillo gevangen, de gids dan, die was echt cool! heb ik een tof filmpje van. Lekker gezwommen nog, een ijsvogelnest gevonden. Was aardig moe toen we terugkwamen tegen 1600, 8 uur in de weer en de auto. Nog een beetje geëmmerd toen we terug waren.
De volgende ochtend gevist, ik had 6 piranhas :) schoongemaakt, en gebakken best lekker om te eten. lekkerder dan die eerdere in bolivia, die waren een beetje klein. De amerikaan ving een catfish, die heeft giftige vinnen, en scherp, dus de gids prikt hem ff op een boom :P CDF. Tijd om terug te gaan! Of door, wat heet. In de achterbak tussen de bagage, ipodje, zonnetje, heerlijk. In Campo Grande een HI gezocht, met de twee britse meisjes. Zíj vroegen het he, mij treft geen blaam. Was cool, het was weer zaterdag, dus wij dachten, UIT! Maar dat bleek niet zo te zijn. het heeft 700.000 inwoners, maar er was geen nachtleven. Waarom mag Joost weten. En dan mag die dat weer aan mij vertellen want ik begreep het niet. Uit eten met de britsen dan maar. Lekker pizzaatje in een duur restaurant, maar goed. Het was ongeveer de enige plek die open was. 5 restaurants die we eerder zagen waren dicht. Zie Joost.
Het plan opgevat om naar Paraguay te liften. Dus ingepakt en een bus naar de rand van de stad gepakt. De eerste lift ging vrij gemakkelijk, een moeder die net der kind aan het laten plassen was, en dus niet der handen aan het stuur en der voet aan het gas had. Ze bracht me naar een benzinestation 10 km verderop. (ze moest eigenlijk de andere kant op :P)
En daar talloze mensen gevraagd waar ze heen gingen. Alle vrachtwagenchauffeurs gingen òf naar het noorden, òf naar het zuiden maar ze mochten geen lifters meenemen van de baas. Toch een gevonden na 2 uur, die me 100 kilometer verderop zou brengen (in totaal was het zon 300 km). Hij ging eerst lunchen. prima. komt ie naar buiten met twee maten, zegt die ene maat tegen mijn chauffeur: waar breng je die jongen naar toe?
´Nova Alvorada.´ en toen tegen mij, waar ik daarna naartoe ging. `Paraguay.`
zegt ie: ´iieeehhhh drogas, verdad!´ (drugs! de waarheid!)
ik lachen en vraag hem waarom hij dat denkt.
-`Cuantos kilos tienes.` (hoeveel kilos heb je, of: hoeveel weeg je)
Ik verbaasd: ´uhm, 66?´
Hij lachen. Later pas realiseerde ik me waar hij naar vroeg. :P Te Later.
Afgezet op de rotonde waar het verkeer naar San Paolo en Dourados, de volgende stad, zich scheidt. en 15 minuten later weer doorboeken met 140 130 soms, hij reed best wel hard maar dat was fijn. hij haalde niet onoverzichtelijk in en zo. Rats, ik hoopte het in één dag naar de grens, bij Ponta Porá te kunnen maken, maar na een uur werd het donker en vond ik het niet meer zo tof. 1730 werd het al donker daar. bus gepakt naar het busstation, niet uitgestapt waar dat moest, bus terug gepakt :D en alsnog om 1930 de laatste 120 km beginnen. duurde verdacht lang kan ik je vertellen. Ik loop een beetje verdwaasd over het busstation op zoek naar drinken, komt de vrouw van de burgemeester naar met toe, en die vraagt of ik weet waar ik naar toe ga. Ik ja, naar een slaapplaats denk! en nou ze wou mij wel naar een hotelletje bij de grens brengen, prima, dimme, lief!
Brengt ze me naar een 4 sterren unit, die inderdaad vlakbij de grens is. 60 euro! pfft. snel een andere gezocht toen ze buiten beeld was. man he. Beter een paraguyaanse, 6 eurotjes lijkt me duur genoeg. Ohja ik had dus ongeveer 4 Reaís, zeg maar 1 euro 50, dus ik mocht de volgende dag betalen. Lief.
De volgende dag, erachter gekomen dat de hele paraguyaanse kant van de stad precies één pinautomaat heeft, en accepteerde mijn pasje niet. Donders. Naar de Braziliaanse kant dan maar, en erachter komen dat ook dáár de pinautomaten mij niet accepteren. na 2eneenhalfuur ééntje gevonden, toen moest ik die nog onvoordelig wisselen, snel een stempel gehaald en ik wou er nóg een maar de mannetjes bleken lunchen, en om 1330 weer open te gaan. donders, mijn bus naar de hoofdstad zou om 1300 gaan. ik weer naar het busstation, om mijn geld terug te vragen, (de volgende zou pas om 2000 gaan bij dit deze busorganisatie) maar dat kon niet. Boludo. 60000 naar de haaien. ongeveer 9 euro, maar toch, moest ik een andere lijn nemen, met een bedrijf dat NASA heet, die zou om 1330 vertrekken, maar langs de douane komen. dat maar gedaan, stempel gehaald, gerend naar de plek waar de bus zou langskomen, en em gehaald. Met de NASA naar Spasunción!
Vooruitblik, beter naar Ciudad del Este oftwel de watervallen! En daarna weer Argentinië en zoetjes aan richting Bs As.
posted by Martijn at Tuesday, May 15, 2007
2 Comments:
DIK jaloers...
trouwens beter wel zo vaak mogenlijk CDF'en naar foto's die er nog niet zijn ;)
take care,
Jelle
Hey Man Martijn!!!
Waaaaaa! Wat een verhalen. Ben jij even de grootste bikkel van ons allemaal, een beetje in je eentje door Zuid Amerika rond crossen. Mooie verhalen, mooie foto's. Ik ben dik jaloers net als Jelle.
Hou je haaks en geniet van elke seconde
Rogier
Post a Comment
<< Home